بررسی مقایسه ای تنهایی عاطفی و اجتماعی بین زنان و مردان مطلقه
دکتر حسن شمس اسفندآباد[1]، سمیرا نژاد نادری[2]
مقدمه: پژوهشگران تنهایی را به دو نوع تنهایی عاطفی و اجتماعی، تقسیم کرده اند. تنهایی اجتماعی به مقدار زیاد متاثر از فقدان یا محدود بودن شبکه حمایتی است. در صورتی که تنهایی عاطفی به فقدان یا عدم حضور یکی از زوجین، یعنی فقدان یک رابطه نزدیک و صمیمی با یک فرد دیگر مربوط می شود. نتایج پژوهشهای پیشین نشان می دهد که میزان تنهایی عاطفی و اجتماعی بین زوجین پس از طلاق متفاوت است.
هدف: هدف پژوهش حاضر مقایسه تنهایی عاطفی و اجتماعی بین مردان و زنان مطلقه است.
مواد و روش کار: آزمودنیهای پژوهش را 100 زوج مطلقه (50 زن و 50 مرد) تشکیل می دهند. این پژوهش با استفاده از پرسشنامه سنجش تنهایی دی یانگ گیورولد و کامفیوس انجام گرفته است. با استفاده از این پرسشنامه می توان دو نوع تنهایی عاطفی و اجتماعی را سنجید.
یافته های پژوهش: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میزان تنهایی اجتماعی و عاطفی، هر دو، در مردان در مقایسه با زنان به طور معنی داری بیشتر است.
بحث و نتیجه گیری: بالا بودن میزان تنهایی عاطفی در مردان در مقایسه با زنان می تواند به این دلیل باشد که برای مردان ، با توجه به اهمیت وجود یک جفت در زندگی آنها، زندگی کردن به تنهایی بسیار سخت تر است و از این رو تنهایی عاطفی بیشتری را تجربه می کنند. عدم احساس نیاز به کسب حمایت دیگران و وجود این باور در مردان که خود می توانند نیازهایشان را مرتفع سازند، روی پای خودشان بایستند که این امر می تواند ریشه در نوع تربیت آنها در کودکی داشته باشد ( گسترش این باور در آنها که باید خود نیازهای خویش را بر طرف سازند و به اصطلاح روی پای خود بایستند) می تواند دلیلی برای بالاتر بودن میزان تنهایی اجتماعی در مردان در مقایسه با زنان پس از جدایی باشد.
کلید واژه ها: تنهایی عاطفی، تنهایی اجتماعی، طلاق، شبکه حمایتی
1- دانشار گروه روانشناسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
2- کارشناس ارشد روانشناسی عمومی