گفتار خصوصی و نقش آن در خود نظم بخشی رفتار
حسن شمس اسفند‌آباد[1]
چکیده: کودکان از زبان نه تنها برای برقراری ارتباط با دیگران، بلکه برای برنامه ریزی، هدایت و تغییر رفتار خود استفاده می‌کنند. کودکان با صدای بلند با خودشان صحبت می‌کنند و با انجام این کار رفتارشان را کنترل می‌کنند و در مهارتهای جدید متبحر می‌شوند. بعضی وقتها مدت زمانی که کودکان با خود صحبت می‌کنند از مدت زمانی که با دیگر افراد صحبت می‌کنند بیشتر است. بسته به موقعیت، این گفتار خصوصی که روانشناسان امروزی آنرا “ رفتار” می‌نامند مسئول 20 تا 60 درصد رفتار کودکان کمتر از 10 سال است. بسیاری از والدین و مربیان این گفتارها را نشانه نافرمانی، حواسپرتی و یا حتی ناپایداری ذهنی می‌دانند. در حقیقت، گفتار خصوصی بخش مهمی از رشد شناختی تمامی کودکان را تشکیل می‌دهد. هم کودکان و هم بزرگسالان از گفتار خصوصی استفاده می‌کنند. کودکان مانند بزرگسالان از گفتار خصوصی زمانی که تکالیفی را که باید انجام دهند مشکل می‌یابند و یا وقتی که مرتکب اشتباه می‌شوند، در جهت بهبود عملکردشان استفاده می‌کنند. کودکان قبل از اینکه عمل کنند از طریق گفتار خصوصی برای انجام عمل برنامه ریزی می‌کنند، لذا حل مسئله در کودکان عملی‌تر می‌شود. برای معلمان و والدین آگاهی از این مطلب که چگونه گفتار خصوصی باعث بهبود عملکرد کودکان در مدرسه می‌شود، و همچنین چگونه گفتار خصوصی به تحول شناختی آنها کمک می‌کند از اهمیت خاصی برخوردار است. شناخت این واقعیت به درک چگونگی تفکر کودکان عادی و نیز کودکانی که مشکل یادگیری دارند، کمک می‌کند. این مقاله به گفتار خصوصی و نقش آن در خود نظم بخشی رفتار اختصاص دارد.
گلید واژه ها: گفتار خصوصی، خود نظم بخشی رفتار